Dag 16

En dan is toch de laatste dag aangebroken. Redelijk vroeg uit de veren de laatste dingetjes opruimen nog even ontbijten en wachten op Sandra. Ze kwam om even rond half tien. We hebben nog een tijdje staan praten over de natuur van Zweden Haar man zoekt voor dat hij gaar maaien eerst het veld af naar reekalfjes. Ze liet ook een filmpje zien dat hij er inderdaad een gevonden had en dat hij deze voorzichtig met zijn schoen een zetje gaf zodat hij weggaat. Andere boeren maaien ze gewoon dood. Dit omdat ze, als ze groter zijn, schade toebrengen aan de gewassen.
Ook vertelde ze dat zij ook mag jagen met een hagelgeweer. Dit mag dan alleen op het land van haar man. Ze moeten dan wel goed in de gaten houden waar de landsgrenzen zijn. Als zij bijvoorbeeld een hert schieten en het valt dood neer net over de grens bij de buren. Dan moeten ze toestemming vragen aan de buren of ze het hert mogen pakken. Als deze nee zegt dan hebben ze mooi pech dan mag je het niet meenemen. Voor ze überhaupt een jachtvergunnig kreeg moest ze eerst alles weten over de fauna van Zweden. Ze moest echt elk zoogdier en vogels kennen en herkennen. Ook moest ze een praktijktest afleggen, waarbij een jager dan vragensteller als: je staat nu hier en daar bij die boom loopt een vos mag je die schieten? En dan hing dat van de afstand af of je hem dan ook daadwerkelijk dodelijk kan raken. En welke vogel vliegt daar enz enz. Op roofvogels mogen ze niet schieten en ook voor elanden geld een quotum. Je mag er maar twee per jaar schieten. Als je er per ongeluk een meer schiet moet je dit melden bij de politie. Die gaan dan een onderzoek instellen en nemen de eland in beslag. Zij zorgen er dan voor dat het beest geslacht wordt en her vlees wordt dan verdeeld onder de boeren die in de buurt wonen. Ook degene die hem geschoten heeft krijgt dan een deel. Op een gegeve moment zei ik moet je niet weg je moet nog te verjaren! Ze hoopt dat we volgend jaar terug komen en anders misschien haar huisje willen huren in Portugal. Dus wie weet, maar dat zien we volgend jaar wel. Nog even een laatste blik en op weg naar Jonkoping.
De hele reis liep voorspoedig tot we, hoe bestaat het, vlak bij het hotel kwamen en de weg openlag. Dus weer een andere route zoeken. Gelukkig hoefde we nu maar en klein blokje om te rijden. Het hotel is gevestigd in een mooi oud gebouw. Foto’s volgen nog een keertje. We slapen deze keer 5 hoog. Even een rondje buiten gelopen, maar alles was helaas dicht. Toen ik voorstelde om naar het lucifermuseum gegaan zei Kees wat is daar nu aan. Je steekt hem aan en het weg. En uitgepraat ben je. Dus terug naar het hotel voor het koffieuurtje en daarna voetbal kijken. Na de voetbal naar beneden voor het diner. Het was weer erg lekker. De ober vroeg of we uit Nederland kwamen en ja dat kwamen wij. Hij vertelde dat zijn stiefvader een Nederlander is en dat hij alleen een paar basiswoorden kent. Ik hoef natuurlijk niet te zeggen welke dat zijn juist ja. Klootzak en godver............
Oké en hallo en dag. Ook vertelde hij dat hij door Nederland was gefietst, met een grote groep wielrenners, naar Parijs omdat ze geld ophaalde voor kinderen met kanker. Ze hebben daar een week overgedaan. Heb hem daar een compliment voor gegeven. Na het eten maar weer voetbal gekeken en op tijd gaan slapen morgen weer vroeg op pad want de auto mag tot negen uur hier blijven staan, daarna moet je betalen. Er wij als Hollanders mooi niet.